PRZEWODNIK

Meksyk

Kuba

Gwatemala

Belize

Honduras

Salwador

Nikaragua

Kostaryka

Ekwador

Panama

Brazylia

Peru

Kolumbia

Wenezuela

Boliwia

Argentyna

Chile

Urugwaj

Paragwaj

Kanada

USA

Bezpieczeństwo i Zdrowie

Bezpieczeństwo:
Chile jest jednym z bezpieczniejszych krajów w Ameryce Łacińskiej. Tym niemniej notuje się wzrost zagrożenia przestępczością pospolitą, szczególnie w Santiago, Valparaiso i innych popularnych ośrodkach turystycznych. Rozboje i kradzieże (telefonów, aparatów fotograficznych, pieniędzy, dokumentów, paszportów i innych cennych przedmiotów) zdarzają się w miejscach uczęszczanych przez turystów, zwłaszcza w metrze, na dworcach autobusowych i w autobusach dalekobieżnych, ogródkach restauracyjnych, centrach handlowych. Cały czas należy zachowywać ostrożność i ograniczone zaufanie oraz trzymać plecak i torebkę na widoku, najlepiej przed sobą.

Zdrowie:
Szczepienia ochronne nie są obowiązkowe. Zaleca się jednak szczepienie przeciw durowi brzusznemu, błonicy z tężcem, wściekliźnie oraz żółtaczce A i B, którą zagrożenie występuje zwłaszcza w okresie letnim. Należy pić wodę butelkowaną lub przegotowaną, unikać spożywania surowych warzyw lub dezynfekować je specjalnymi płynami.

Co roku na terenach wiejskich odnotowuje się przypadki zarażenia wirusem Hanta, przenoszonym przez myszy polne, który powoduje wysoką gorączkę i ciężką niewydolność układu oddechowego (objawy przypominają grypę; ok. 30 proc. zachorowań kończy się śmiercią). Aby nie zarazić się wirusem, należy szczególnie dbać o higienę podczas biwakowania, dobrze wietrzyć pomieszczenia przed zamieszkaniem, zwłaszcza w południowych regionach Chile.

Zaleca się używanie kremów z wysokim filtrem ze względu na bardzo silne promieniowanie UV.

Prywatna opieka medyczna jest na dobrym poziomie. Cena standardowej wizyty lekarskiej wynosi ok. 80 USD, specjalistycznej - 100 USD, doby pobytu w szpitalu ok. 350-400 USD. Płatności dokonuje się z góry gotówką, czekiem podróżnym lub kartą. Cudzoziemcy nie mają możliwości bezpłatnego korzystania z publicznej opieki medycznej. Wyjątkiem od tego są wyłącznie sytuacje ratowania życia.

Więcej na stronach MSZ.